Κοινωνικοί προβληματισμοί

14 Δεκεμβρίου 2014

Δίωξη Ηλεκτρονικού εγκλήματος 

Συνέντευξη - Μέρος 2ο

• Διάβασα έξω στην οθόνη της υπηρεσίας σας ότι υπάρχουν και υποθέσεις με αυτοκτονίες μέσω του internet. Πώς χειρίζεστε τέτοιου είδους θέματα;

Εμείς ψάχνουμε να βρούμε φωνές απόγνωσης παιδιών ή μεγάλων ανθρώπων, οι οποίοι μέσα από το διαδίκτυο αποχαιρετούν τους φίλους τους λέγοντάς τους «εγώ πεθαίνω, τελειώνω, γεια σας». Κάποιοι άνθρωποι βγάζουν κάποτε μια κραυγή απελπισίας, η οποία μπορεί να μην είναι απλά και μόνο κραυγή, αλλά και πράξη. Για παράδειγμα αυτή τη στιγμή μπορεί κάποιος να έχει ένα chat και να αυτοτραυματίζεται μπροστά στην κάμερα. Μας είχε τύχει μια περίπτωση τέτοια με μια κοπέλα. Την προλάβαμε σε ημιλιπόθυμη κατάσταση.

Όταν λοιπόν μέσω διαδικτύου συμβαίνουν τέτοιες πράξεις, εμείς είτε τις εντοπίζουμε μόνοι μέσω των ερευνών μας, ή ακόμα καλύτερα μέσω κάποιου τρίτου που μας ενημερώνει. Εσύ μπορεί να μιλάς με μια φίλη σου, παραδείγματος χάριν, και κάποια στιγμή να σου πει «εγώ θέλω να αυτοκτονήσω», «θα φύγω, δεν με νοιάζει η ζωή», οτιδήποτε δηλαδή. Μας το δηλώνεις και εμείς κάνουμε έρευνα για να δούμε ποιος βρίσκεται πίσω από αυτό το μήνυμα. Δηλαδή από το σοφάκι 13 εμείς θα κάνουμε ανάλυση και θα βρούμε ποιο ηλεκτρονικό ίχνος είναι πίσω από το σοφάκι 13, αλλά και την ταυτότητα του σπιτιού που είναι ο υπολογιστής.

 Έχουμε διασώσει από αυτοκτονία 910 μεγάλους από το 2006. Έχουμε διαχειριστεί 910 υποθέσεις και από αυτές πάνω από 100 έχουν πάει στην εντατική μονάδα νοσοκομείου. Μέχρι και στην Ιταλία έχουμε σώσει παιδιά και στην Κύπρο και εκτός Ελλάδος- και εκτός συνόρων σώζουμε.

Καταλαβαίνετε λοιπόν, πως εάν δεν ασχολούμασταν, εάν δεν κάναμε πράξη αυτήν την πρωτοβουλία μας –μέσω της υπηρεσίας μας και της ελληνικής αστυνομίας- τι θα γινόταν τώρα. Είμαστε άρα μια υπηρεσία ταγμένη στον πολίτη, μια ομάδα που σώζει ζωές.

• Άραγε όλοι όσοι ισχυρίζονται πως θα αυτοκτονήσουν το εννοούν κιόλας;

Και όμως το ποσοστό είναι μεγάλο. Ένα 60% κάνει πράξη όσα λέει. Άλλος έχει πάρει χάπια, άλλος έχει αυτοτραυματιστεί, είτε βρίσκεται ημιλιπόθυμος. Έχουμε προλάβει ανθρώπους που ψάχνουν γκρεμό να πέσουν και άλλους που μέσα στο αυτοκίνητο είχαν προσπαθήσει με σκοινί να αυτοκτονήσουν. Έχουμε δει πολλά.

•  Τι συμβαίνει με υποθέσεις παιδικής πορνογραφίας; Είναι μεγάλο το ποσοστό τους;

Θα σου πω ένα νούμερο: εμείς έχουμε συλλάβει 900 ανθρώπους -εντός εισαγωγικών ανθρώπους για μένα- από την Ελλάδα, που κάνανε διακίνηση online υλικού παιδικής πορνογραφίας. Στη χώρα μας ευτυχώς δεν παράγεται υλικό παιδικής πορνογραφίας. Αυτοί που πιάσαμε λοιπόν έκαναν διακίνηση. Θέλω να ξέρουν οι συμμαθητές σου  διακίνηση τι είναι. Σημαίνει ότι εγώ εμπορεύομαι το υλικό παιδικής πορνογραφίας. Όμως άμα εμπορεύομαι,  δίνω χρήματα στον κακοποιό να συμμετάσχει σε online κακοποίηση μικρών παιδιών. Άρα και εγώ συμμετέχω. Μου λένε «και εγώ τι έκανα; Εγώ πλήρωσα και είδα». Πλήρωσες και είδες, αλλά έβαλες λεφτά στην τσέπη του παιδόφιλου στη Βουλγαρία να πάει να πιάσει το παιδάκι. Του δίνεις λεφτά για να βλέπεις να κακοποιεί ο άλλος το μικρό 6 μηνών, 8 μηνών, 12 μηνών… δε μιλάμε τώρα για 15-16 χρονών. Άρα και αυτός που πληρώνει συμμετέχει στο έγκλημα και  τιμωρείται με 10 χρόνια φυλακή. Με τη νομοθεσία είμαστε πάρα πολύ αυστηροί.

• Για τον κακοποιό  τι προβλέπεται από το νόμο;

20 χρόνια. Είναι ό,τι χειρότερο να κακοποιείς τα παιδιά. Εύχομαι να μη δει κανείς ποτέ τις εικόνες που έχουμε δει εμείς μέσα εδώ. 

•  Στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό είναι το ηλεκτρονικό έγκλημα πιο ανεπτυγμένο;

Όχι. Στη χώρα μας το ηλεκτρονικό έγκλημα ελέγχεται απόλυτα.  Έχουμε εγκληματικότητα αρκετή, αλλά αυτή ελέγχεται. Δεν έχουμε έξαρση. Σύμφωνα με τον πληθυσμό μας είμαστε σε καλά ποσοστά , δεν έχουμε εκτροχιασμό παραβατικών συμπεριφορών στο διαδίκτυο. Μπορούμε και το ελέγχουμε απόλυτα, γιατί έχουμε κοντά μας τους εισαγγελείς, τη δικαιοσύνη, νομοθεσία, τις γνωμοδοτήσεις του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου σύμφωνα με τις οποίες κάνουμε τη δουλειά μας.

• Και σε ποια χώρα παρατηρούνται τα μεγαλύτερα ποσοστά ηλεκτρονικού εγκλήματος;

Πιστεύω πως στις αναπτυσσόμενες χώρες,  εκεί είναι οι πιο μεγάλοι hackers. Hackers είναι συμμορίες οργανωμένες ,οι οποίες κάνουν επιθέσεις στο σύγχρονο κόσμο. Άρα η εγκληματικότητα έρχεται κυρίως από τις τριτοκοσμικές λεγόμενες  χώρες. Δεν μπορώ να τις ονομάσω. Για παράδειγμα στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στην Ελβετία, στην Αγγλία μας την «πέφτουν» απ’ έξω. Οργανωμένοι hackers που από την χώρα τους την πέφτουν εδώ στα σύγχρονα κράτη και παίρνουν λεφτά και κάνουν κλοπές και διάφορα.  Άρα ο Έλληνας και ο Ευρωπαίος είναι συχνά τα θύματα.

• Και εσείς έχετε δικαιοδοσία να συλλαμβάνετε αυτούς που είναι στο εξωτερικό;

Κατά κάποιο τρόπο, βέβαια. Άμα μας την «πέσει» ένας Ρώσος εδώ,  εμείς μέσω της Interpol εντοπίζουμε ποιος είναι και η Ρωσία λογικά τον πιάνει. Έχουν αποκαλυφθεί  πάρα πολλοί. Άμα πέσεις θύμα μιας απάτης εσύ, θα κάνεις μήνυση σε εμάς και εμείς θα κάνουμε έρευνα. Αν λοιπόν ο δράστης είναι  ο Ρώσος –που λέγαμε για παράδειγμα-  δίνουμε σήμα μέσω Interpol στη Ρωσία και  η ρωσική αστυνομία συλλαμβάνει τον ύποπτο και συντάσσεται δικογραφία.

• Ποια ηλικία έχουν οι περισσότεροι χάκερς;

 Οι καλοί hackers είναι μεταξύ  12-17 ετών.

• Τόσο μικροί;

Βέβαια. Οι πιο έξυπνοι hackers αρχίζουν 12 ετών και στα 16-17 είναι η κορύφωση του μυαλού. Μπορεί και ένας εικοσάρης να είναι hacker ,αλλά οι καλοί hackers είναι στις ηλικίες αυτές, στην εφηβεία. Δουλεύουν μέρα-νύχτα στους υπολογιστές.

• Όσο για την ηλικία των θυμάτων;

Θύμα μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε συναλλάσσεται μέσω internet. Δηλαδή μπορεί η μητέρα σου να έχει ένα λογαριασμό στην τράπεζα και μπορεί κάποιος να μπει μέσα, να την παγιδεύσει,  να πάρει τα λεφτά. Οι τράπεζες έχουν τα καλύτερα συστήματα ασφαλείας, αλλά και αυτά παραβιάζονται. Σε αυτόν τον τομέα όμως δεν έχουμε πελάτες εμείς.

Μπορεί κάποιος να εξαπατήσει σένα. Να θέλεις να ψωνίσεις ένα προϊόν, να το βρεις σε μια καλή τιμή, να το αγοράσεις, αλλά ποτέ να μην το πάρεις.  Και άλλα πολλά.

 Άρα θύμα μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε και δράστης για απάτες πάλι ο οποιοσδήποτε. Δηλαδή άνθρωποι οι οποίοι αντί να κάνουνε τις παρανομίες στην κανονική ζωή τις κάνουν μέσα από το διαδίκτυο. Όμως και ως προς αυτό βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Σε κάποιους που προσπάθησαν στην αρχή να κάνουν επάγγελμα την απάτη στο διαδίκτυο, τους «κόψαμε την όρεξη». Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που δεν μας ξέρουν ακόμα και νομίζουν πως θα γλιτώσουν. Αλλά θα μας μάθουν και αυτοί. Αυτοί που την γλιτώνουν από εμάς είναι από ξένες χώρες. Τους πιάνουν στις άλλες χώρες αλλά αν δεν τον έχεις εδώ να τον δεις δε ξέρεις τι κάνει η άλλη χώρα. Άρα με λίγα λόγια δράστης είναι αυτός που δε ξέρει τι πάει να πει αστυνομία, γιατί όλα πιάνονται και το δεύτερο είναι ότι θύμα μπορεί να είναι οποιοσδήποτε συναλλάσσεται στο διαδίκτυο. 

Επιμέλεια Χάρις Μαυρέλη

                                                                                                                                                

23 Νοεμβρίου 2014

Δίωξη Ηλεκτρονικού εγκλήματος 

Συνέντευξη - Μέρος 1ο 

•     Πότε ξεκίνησε να λειτουργεί η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος;

Μόλις το 2014 αποτελέσαμε ξεχωριστή Διεύθυνση!!!  Αγωνιζόμαστε κοντά είκοσι χρόνια γι’ αυτό. Άτυπα  όλα ξεκίνησαν από το 1995. Στην αρχή μόνος εγώ ασχολήθηκα, ως απλός τότε αξιωματικός της αστυνομίας. Είχα σπουδάσει ανάλυση και προγραμματισμό υπολογιστών και έτσι είχα τις γνώσεις και τα εφόδια για να δουλέψω πάνω στα θέματα αυτά.  Το 1999  οι ενδιαφερόμενοι γίναμε δύο και η ομάδα μας λειτούργησε μέσα στο τμήμα της Δίωξης οικονομικού εγκλήματος. Το 2004 λόγω της «Ολυμπιάδας» γίναμε τέσσερις και αποτελέσαμε ξεχωριστό τμήμα. Το 2011 το τμήμα έγινε Υποδιεύθυνση και μόλις τον Απρίλιο του 2014 αναβαθμιστήκαμε και αποτελούμε πλέον τη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.

Βέβαια στις μέρες μας την υπηρεσία μας στελεχώνουν 70  πλέον νέοι αξιωματικοί, επιστήμονες οι περισσότεροι με πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά στην πληροφορική, στα δίκτυα, αλλά και σε άλλες ειδικότητες που κρίνονται απαραίτητες γι’ αυτό το σκοπό.  Μετά από μια τρίμηνη εκπαίδευση στην Αστυνομική Ακαδημία όσοι νέοι έχουν τα προσόντα προσλαμβάνονται και γίνονται αξιωματικοί.

Όπως καταλάβατε –φαντάζομαι πως έγινε φανερό –τα εγκλήματα που μας απασχολούν είναι επιστημονικά και τα διαχειρίζονται άκρως καταρτισμένοι επιστήμονες! Όχι απλώς άνθρωποι που ξέρουν από πληροφορική και ίντερνετ! Ο υπολογιστής απλώς αποτελεί το εργαλείο, δεν είναι παρά ένα μηχάνημα. Στην υπηρεσία μας μιλάμε για επιστήμη του διαδικτύου και αυτήν διδάσκουμε εδώ.

•     Πώς ακριβώς λειτουργεί η υπηρεσία σας;

Η υπηρεσία μας είναι χωρισμένη σε 4 τμήματα. Το 1^ο τμήμα είναι αυτό των Γενικών Υποθέσεων. Περιλαμβάνει όλες τις υποθέσεις που αφορούν τα social media, εκβιασμούς, συκοφαντίες δηλαδή το γενικό μέρος της χρήσης του διαδικτύου, γιατί όπως ξέρεις το έγκλημα έχει γίνει από παραδοσιακό ηλεκτρονικό. Δηλαδή αυτά που κάνει κανείς στη ζωή, στις διαπροσωπικές του σχέσεις, τα κάνει και μέσα από το διαδίκτυο.

 Το 2^ο τμήμα ασχολείται με την παιδική πορνογραφία, την κακοποίηση των παιδιών μέσα από τα δίκτυα.

 Το 3^ο τμήμα ασχολείται με το hacking, το cracking και τα πνευματικά δικαιώματα-παράνομες διεισδύσεις μέσα σε υπολογιστικά συστήματα.

Το 4^ο τμήμα ασχολείται με την ασφάλεια τηλεπικοινωνιών, τις υποκλοπές.

  Άρα, με απλά λόγια, το διαδίκτυο είναι το μέλλον, καθώς το έγκλημα έχει γίνει πια κι αυτό «ηλεκτρονικό», με αποτέλεσμα να ασχολούμαστε με όλο τον ποινικό κώδικα. Ό,τι κάνεις στην πραγματική ζωή μπορεί να γίνει και στο διαδίκτυο. Θα σου πω ένα παράδειγμα: πώς μπορεί να γίνει φόνος μέσα από τη χρήση του διαδικτύου; Κάποιοι μπαίνουν στα αρχεία ενός νοσοκομείου, αλλάζουν στον υπολογιστή τις συνταγές που έδινε η νοσοκόμα σε έναν ασθενή, του δίνονται πλέον λάθος φάρμακα και ο άνθρωπος πεθαίνει. Άρα εδώ έχουμε φόνο. Άλλο παράδειγμα: κλοπές. Μπαίνει κάποιος στο προσωπικό σου αρχείο και σου παίρνει όλα τα χρήματα από το λογαριασμό σου. Τα πάντα γίνονται μέσα από το διαδίκτυο. Πες μου κάτι που γίνεται έξω στη ζωή και δε γίνεται μέσα εδώ. Όλα, τα πάντα. Το διαδίκτυο είναι μια εικονική ζωή, αλλά δυστυχώς είναι και μια πραγματικότητα.

•  Αν, ας πούμε, κάποιος εκβιάζεται και κάνει μια καταγγελία σε σας, τότε τι γίνεται;

Θα ξέρετε ότι στο διαδίκτυο- θα ξέρουν τα παιδιά που θα διαβάσουν-  κάθε άνθρωπος έχει ένα ηλεκτρονικό ίχνος. Τη στιγμή που συνδέεσαι στο διαδίκτυο η εταιρεία μέσω της οποίας επιχειρείς τη σύνδεση, σου δίνει έναν αριθμό. Αυτός ο αριθμός είναι μοναδικός στον κόσμο. Έτσι αν κάνω οτιδήποτε είμαι «μαρκαρισμένος». Η αστυνομία θα με βρει. Με απλά λόγια κάθε άνθρωπος έχει «επώνυμο» στο διαδίκτυο. Δεν υπάρχει ανωνυμία, υπάρχει επωνυμία. Καθένας έχει το ονοματεπώνυμό του. Κάποιοι που λένε «εμείς δεν έχουμε» είναι μυθεύματα και φαντασιώσεις. Δεν έχουν για λίγα λεπτά. Όμως τα μηχανήματα προδίδουν και κάποια στιγμή τους τα βγάζουν όλα στον αέρα.

Άρα όταν κάποιος εκβιάζεται μέσα από το διαδίκτυο και του κάνουν ένα email «αν δεν δώσεις 10.000 ευρώ θα κάνω αυτό, το ένα, το άλλο» -  τη στιγμή που θα έρθει εδώ να κάνει καταγγελία, εμείς θα βρούμε την ηλεκτρονική διαδρομή του email, ποιο  ηλεκτρονικό ίχνος έχει αυτός ο οποίος εκβιάζει, θα κάνουμε ανάλυση και μέσα από την ανάλυση θα προκύψει ποιος άνθρωπος είναι. Επομένως αυτός που εκβιάζεται θα πρέπει να έρθει εδώ να κάνει μήνυση και στη συνέχεια εμείς από τη μήνυση που θα κάνει θα βρούμε ποιος είναι ο εκβιαστής. Και μπορεί κάποιος να ρωτήσει: και αν πάει ο εκβιαστής και στείλει το απειλητικό του μήνυμα από internet cafe όπου υπάρχει ανωνυμία; Εμείς τους πιο πολλούς δράστες τους πιάνουμε στα net cafe  τη στιγμή ακριβώς που το κάνουν. Τι θέλω να πω; Θέλω να πω ότι στο διαδίκτυο, άμα είναι καλός και υπομονετικός ο ερευνητής-αστυνόμος που ψάχνει,  τον σταματά τον εγκληματία.

•       Ο μέσος όρος μιας αναζήτησης ποιος είναι; Κρατά μέρες;

Μία έρευνα για μια αυτοκτονία μπορεί να μας πάρει οκτώ  λεπτά, αλλά μπορεί και δύο χρόνια. Γιατί μπορεί να κρύβεται ο άλλος και εμείς να τον ψάχνουμε. Κάποια στιγμή όμως αν έχουμε υπομονή θα τον πιάσουμε. Έχει γίνει και έρευνα που κρατά   δύο χρόνια τώρα και ακόμα δεν έχουμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Αλλά με υπομονή όλα κάποια στιγμή ξεδιαλύνονται και οι ένοχοι λογοδοτούν.

Χάρις Μαυρέλη

                                                                                                                                                             

9 Δεκεμβρίου 2013

Ανήλικοι αντιμέτωποι με τον τζόγο

 Την τελευταία δεκαετία έχουν αναπτυχθεί στη χώρα μας πολλές εταιρείες στοιχήματος, όπως είναι ο ΟΠΑΠ, αλλά και άλλες που λειτουργούν ηλεκτρονικά, μέσω δηλαδή του διαδικτύου. Εν μέσω μάλιστα οικονομικής κρίσης, τα κέρδη τους παραμένουν μεγάλα, καθώς ακόμα και φτωχοί και άνεργοι πολίτες στρέφονται στη θεά Τύχη για μια θέση στον ήλιο, αφού δεν φαίνεται να υπάρχουν άλλες διέξοδοι στα οικονομικά προβλήματά τους. Το αποτέλεσμα είναι όμως πως οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές χάνουν τα χρήματά τους και όχι μόνον δεν καλύπτουν τις ανάγκες τους, αλλά βλάπτουν και την ψυχική τους υγεία.

Δυστυχώς το πρόβλημα παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, καθώς έχει παρατηρηθεί ότι μεγάλος αριθμός νέων μεταξύ 14-17 ετών τζογάρει συστηματικά σε διάφορα πρακτορεία ή και μέσω του διαδικτύου. Βεβαίως δεν είναι και τόσο κακό κάποιος, ακόμα και ανήλικος, να δοκιμάζει την τύχη του καμιά φορά, αλλά δυστυχώς έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο, καθώς ο τζόγος γίνεται για τους εφήβους καθημερινότητα.

Ολοένα και περισσότεροι ενδίδουν στην "αδρεναλίνη" της ρουλέτας, των κάθε λογής στοιχημάτων και της χαρτοπαιξίας μέσα από την οθόνη του υπολογιστή τους ή από το κοντινό τους πρακτορείο. Χάνουν το χαρτζιλίκι τους και συχνά φουσκώνουν τις πιστωτικές κάρτες των γονιών τους. Αν ο νέος πέφτει τόσο εύκολα θύμα του τζόγου, θεωρώ πως εύκολα θα μπορούσε να εθιστεί αργότερα και στα ναρκωτικά και στο ποτό.

Το πρόβλημα πρέπει το δίχως άλλο να αντιμετωπιστεί, γιατί οι κίνδυνοι που εγκυμονεί είναι μεγάλοι. Οι μεγαλύτεροι θα πρέπει να ελέγχουν τα παιδιά τους και να μην τα αφήνουν να σερφάρουν χωρίς έλεγχο στο διαδίκτυο. Πρέπει να συζητούν μαζί τους, να τα συμβουλεύουν και να τους παρουσιάζουν τις ολέθριες συνέπειες που υφίσταται κάποιος, όταν είναι όμηρος των παθών του.

Από την άλλη η Πολιτεία καλό είναι να θεσπίσει καινούριους νόμους για την αντιμετώπιση του φαινομένου και να τιμωρεί τους υπεύθυνους του πρακτορείου που επιτρέπουν στα παιδιά να παίζουν και να ποντάρουν. Και το σπουδαιότερο, θα πρέπει –ειδικά στα δικά μας τα δύσκολα χρόνια – να δίνει στους νέους ουσιαστικές διεξόδους για δράση και δημιουργία, μέσα από ποικίλες δραστηριότητες και φυσικά μέσα από μια ικανοποιητικά αμειβόμενη εργασία, που τώρα το δίχως άλλο στερεί. Τι περιμένει κανείς όταν οι έφηβοι ατενίζουν το μέλλον χωρίς καμιά προοπτική;

Οι νέοι τέλος ας καταλάβουν το αδιέξοδο του εθισμού. Από το να τζογάρουν πάνω στα αθλήματα, στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ, πιο ωραίο και ανέξοδο είναι απλά να τα απολαμβάνεις και να τα χαίρεσαι και όχι να περιμένεις λεφτά από αυτά.

Ιλινιούκ Ίων

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

28 Ιανουαρίου 2013

Γάμος αλά … Ελληνικά

Στο άρθρο μου θα σας γυρίσω κάμποσα χρόνια πριν, για να σας μιλήσω για το γάμο. Δεν θα σας παρουσιάσω ήθη και έθιμα που σχετίζονται με αυτόν και ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή. Θα σταθώ μόνον στο θεσμό της προίκας μέσα από ενδιαφέρουσες μαρτυρίες και παλαιές φωτογραφίες που ανακάλυψα ερευνώντας στο διαδίκτυο.

Στα χρόνια εκείνα τα παλιά, μια κοπέλα έπρεπε για να παντρευτεί να διαθέτει προίκα. Τη ζητούσαν οι άντρες ως προϋπόθεση. Διαφορετικά, τις περισσότερες φορές, μυστήριο δεν τελούνταν. 

Η προίκα δεν περιελάμβανε μόνο χρήματα, σπίτια και χωράφια. Άλλωστε αυτά γράφονταν στα προικοσύμφωνα μεταξύ  του πατέρα της νύφης και του γαμπρού και δεν «φαίνονταν». Απαραίτητα ήταν τα λευκά είδη, ρούχα, εσώρουχα, σκεύη, σεμέν, πλεκτά, τραπεζομάντιλα, κουβέρτες, παπλώματα, κεντήματα, δαντελωτά σεντόνια, μαξιλάρια, διακοσμητικά και άλλα. Τα περισσότερα, ήταν χειροποίητα και η νύφη τα επεδείκνυε με καμάρι, γιατί αποδείκνυαν την αξιοσύνη τη δική της και της οικογενείας της.

Τα προικιά πλένονταν, φορτώνονταν σε κάρα, ή πάνω σε γαϊδούρια και μεταφέρονταν μέσα από τους δρόμους και τα στενά σοκάκια των χωριών στο σπίτι του ζευγαριού. Όλοι έπρεπε να τα δουν και να τα θαυμάσουν.

Οι παλιές φωτογραφίες, της δεκαετίας του 1950,  μιλούν από μόνες τους.

Προίκα, έστω και μικρή, έπαιρναν ακόμα και οι φτωχές κοπέλες και όσο κι αν φαίνεται παράξενο συντάσσονταν και … «προικοσύμφωνα της φτώχειας»! Ένα τέτοιο, μιας άλλης εποχής, σε χρόνια φτώχειας και ανέχειας, έχει διασωθεί και χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 17^ου αιώνα! Ας το διαβάσουμε:  

«“εν ονόματι της Αγίας Τριάδος και της κόρης Κοκόνας προστάτιδος της Νήσου Πόρου” η μελλόνυμφη Κητή προικίζεται- μεταξύ άλλων- με “δύο μεσοφόρια ολόγερα και μπουγαδιασμένα, ενάμισυ ζευγάρι κάλτσες, έως ότου γίνη ο γάμος έχει καιρόν να πλέξη και την άλλη να γίνουν δυο ζευγάρια, δυο ζευγάρια παπούτσια το ένα μπαλωμένο”, ενώ του γαμπρού του δίνεται “μια σκούφια, να φορά βραδιά παρά βραδιά για να μην τρυπήσει γρήγορα”».

Στην προίκα της Κητής περιλαμβάνονται ακόμη δυο τσουκάλια της προγιαγιάς της, ένα ουροδοχείο “παστρικό και άπιαστο”, αλλά και δυο κότες, ένας πετεινός, ένα κόσκινο κουκιά, σπιτίσια μακαρόνια και δυο οκάδες ελιές! 

Στις μέρες μας ο θεσμός της προίκας δεν έχει ισχύ. Βέβαια οι ευκατάστατοι γονείς βοηθούν οικονομικά τα παιδιά τους, είτε αυτά είναι κορίτσια είτε αγόρια, για να στήσουν το σπιτικό τους. Κατά τη γνώμη μου όμως, η πραγματική προίκα έχει να κάνει με την μόρφωση και τις αξίες της ζωής. Οι γονείς πρέπει να φροντίζουν όσο μπορούν για τη σωστή εκπαίδευση των παιδιών τους και με τον τρόπο της ζωής τους να δίνουν σ’ αυτά αρχές και παράδειγμα!

Χριστίνα Μπάμπη – Α΄2

Πηγές

http://gym-irakl.ser.sch.gr/palia%20foto.htm

http://katoynanews.blogspot.gr/2011/12/40_12.html

http://www.healthyliving.gr/2011/08/23/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%AF%CE%BA%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%BA%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD/

________________________________________________________________________________
27 Ιανουαρίου 2013

Μαθήματα ζωής

Γυναίκες με μεγαλείο ψυχής, έχουν αναλάβει το δύσκολο έργο να μεγαλώνουν 

εγκαταλελειμμένα παιδιά στα Παιδικά χωριά SOS. Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, πολλές οικογένειες αδυνατούν να θρέψουν τα παιδιά τους. Οι αξίες όμως και η ανθρωπιά δεν έχουνε χαθεί. Οι μητέρες SOS καθημερινά δίνουν έναν μεγάλο αγώνα. Μεγαλώνουν τα παιδιά που οι δικοί τους άνθρωποι τα εγκατέλειψαν ή τα κακοποίησαν. Πολλές από αυτές τις μητέρες μεγάλωσαν τα βιολογικά τους παιδιά και μερικές δεκαετίες αργότερα βρέθηκαν από επιλογή στα Παιδικά Χωριά SOS.

Εκεί, έχουν αναλάβει να μεγαλώνουν παιδιά που δεν είναι δικά τους, με εφόδια την αγάπη, τη φροντίδα και τη μητρική στοργή. Όλες οι δυσκολίες ξεπερνιούνται από αυτές τις ηρωίδες μητέρες επειδή κοντά σε αυτά τα παιδιά μαθαίνουν τον εαυτό τους, όπως λένε οι ίδιες, και το νόημα της ύπαρξης τους αποκτά άλλη σημασία. Μπορεί να μην τα έχουν γεννήσει, αλλά είναι "παιδιά της καρδιάς τους" όπως εξομολογούνται.

    Όταν σκέφτομαι πόσα παιδιά έχουν βρει μητρική αγάπη στην αγκαλιά των μητέρων SOS και έχουν βγει νικητές στην ζωή, δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω την σημασία και το μέγεθος αυτού του έργου. Είναι τα καλύτερα μαθήματα ζωής που δίνουν σε όλους μας!

Θανάσης Αρβανίτης - Α΄1

____________________________________________________________________________

20 Ιανουαρίου 2013

NO VIOLENCE AGAINST WOMEN

Σε μια εποχή που η ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια χάνουν ολοένα και περισσότερο την αξία τους ,η βία κάνει όλο και πιο συχνά την εμφάνισή της μέσα στην οικογένεια που αποτελεί βασικό της κύτταρο.Στην Ελλάδα σύμφωνα με έρευνες

• 1 στις 2 γυναίκες που δολοφονούνται κάθε χρόνο είναι θύματα του συντρόφου τους.
• 1στις 5 γυναίκες έχει υπάρξει θύμα ξυλοδαρμού.
• Το 56% υφίσταται λεκτική ή και ψυχολογική βία.

Στις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας,το θύμα σπάνια καταγγέλλει το γεγονός φοβούμενο τη γενικότερη κατακραυγή.Και εδώ απαιτείται η στήριξη από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον ώστε οι κακοποιημένες γυναίκες να απεγκλωβιστούν από τη σιωπή και την ανοχή.

πηγή www.infotimes.gr

                                                                                                          Χατίγια Ρομίνα,Τμήμα Β3