Search

Καλωσορίσατε στο Όγδοο ... Θαύμα

Σελίδες ποικίλης ύλης

4 Μαΐου 2015

Έθιμα Χριστουγέννων από τη Ρουμανία

 Στη Ρουμανία, την παραμονή των Χριστουγέννων, στους δρόμους αντηχούν οι χαρούμενες φωνές μικρών αλλά και μεγαλυτέρων που ψάλλουν τα κάλαντα. Σε ορισμένες περιοχές τα κάλαντα αναφέρονται στον Τραϊανό, τον Ρωμαίο αυτοκράτορα που κατέλαβε τη Δανία το 106 μ.Χ. Οι παρέες στα κάλαντα γυρίζουν τα σπίτια και μοιράζονται ό,τι τους προσφέρουν οι σπιτονοικοκύρηδες όπως καρύδια, μήλα και τοπικά εδέσματα, όπως αλμυρά κουλουράκια.

 Ένα άλλο έθιμο που διατηρούν όσοι λένε τα κάλαντα είναι ότι κρατούν ένα αστέρι, που συμβολίζει το άστρο της Βηθλεέμ. Το αστέρι φέρει χρωματιστά χαρτιά και καμπανούλες, ενώ έχει και παραστάσεις αγγέλων και τα κάλαντα με το αστέρι αντηχούν στα δρομάκια από τις 24 μέχρι τις 27 Δεκεμβρίου. Την ημέρα των Χριστουγέννων το ψωμί μπαίνει κάτω από το τραπέζι για να φέρει καλοτυχία στο σπίτι και το γουρουνόπουλο αποτελεί το κυρίως χριστουγεννιάτικο γεύμα.

Οι Μασκαρεμένοι
 Στη Ρουμανία η παράδοση θέλει τους πιστούς να ντύνονται αρκούδες, να χορεύουν  και να γιορτάζουν τη γέννηση του Θεανθρώπου. Παλαιοτέρα, μια αληθινή αρκούδα συμμετείχε στο χορό. Η συγκεκριμένη παράδοση ονομάζεται "Ursul"( ο χορός της αρκούδας) και λαμβάνει χώρα κυρίως στη Μπουκοβίνα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. 


Μια ακόμη παράδοση της Ρουμανίας που έχει να κάνει με το τραγούδι ονομάζεται " Mascatti"( οι μασκαρεμένοι) όπου φοράνε περίεργες μάσκες, κρεμάνε κουδούνια και προσπαθούν να τρομάξουν τον παλιό χρόνο για να αποχωρίσει και έρθει ο καινούργιος.




                     Νίκος Στεϊτσιούκ 

                                                                                                                                                         
19 Ιανουαρίου 2015


Σπιτικές μάσκες για ένα πρόσωπο χωρίς σπυράκια


Αποκτήστε ένα φρέσκο πρόσωπο χωρίς σπυράκια και μαύρα στίγματα... μέσα από  ''σπιτικές'' συνταγές ομορφιάς και tips καθαρισμού της επιδερμίδας ! Μέσα στο ψυγείο κρύβονται δεκάδες '' καλλυντικά'' που είναι  ικανά  να χαρίσουν λάμψη και να σας γλιτώσουν από τα μαύρα στίγματα της τελευταίας στιγμής. Παρακάτω θα βρείτε συμβουλές  για ένα δροσερό πρόσωπο και μάσκες ομορφιάς για την καταπολέμηση της ακμής. 


        '' Σπιτικές μάσκες που καταπολεμούν τα σπυράκια''


  • Λεμόνι . Πλύνετε το πρόσωπο σας  με ζεστό νερό και στη συνέχεια , ρίξτε το χυμό ενός λεμονιού σε ένα μπολ. Προσθέστε μια πρέζα αλάτι και ανακατέψτε. Πρόκειται για ένα μείγμα που καταπολεμά τα σπυράκια  αρκεί να το αφήσετε για 20 λεπτά πάνω στο πρόσωπό σας.

  • Επίσης οδοντόκρεμα. Πρόκειται για το  μυστικό  '' όπλο΄΄ των γυναικών απέναντι στα σπυράκια που εμφανίζονται από το πουθενά. Βάλτε μια λεπτή στρώση οδοντόκρεμας πάνω στο σπυράκι για τουλάχιστον 25 λεπτά και να είστε σίγουροι  ότι το επόμενο πρωί το πρόσωπό σας θα λάμπει .
  • Και τέλος το γιαούρτι. Ανακατέψτε τρεις κουταλιές της σούπας γιαούρτι με δυο κουταλιές αλεύρι βρώμης και προσθέστε ένα κουταλάκι του γλυκού ελαιόλαδο και μια κουταλιά της σούπας χυμό λεμονιού. Ανακατέψτε το μείγμα και εφαρμόστε το στην περιοχή του προσώπου.

Σκέμπι Ένι


                                                                                                                                                      
30 Ιανουαρίου 2014
Ο χορός μέσα από τα μάτια μας

Χορός… ανοίγοντας ένα λεξικό θα δεις ότι είναι ρυθμικές κινήσεις του σώματος ή μια κοινωνική εκδήλωση ή ακόμα και μια ομάδα υποκριτών στις τραγωδίες.  Ο καθένας θα δώσει μια δική του ερμηνεία.  Για έναν κοινωνιολόγο χορός είναι η μετάφραση μιας μελωδίας στις αντίστοιχες κινήσεις και τρόπος επικοινωνίας.  Κάποιος βιολόγος θα έλεγε ότι χορός είναι η βιολογική αντίδραση του ανθρώπου στο άκουσμα ενός ρυθμού.  Ένας ψυχολόγος θα έλεγε ότι χορός είναι τρόπος έκφρασης, έμπνευσης και δημιουργίας.  Για έναν κριτικό θεάτρου, χορός θα ήταν ένα είδος τέχνης, ένα θέαμα, ένα μέσο ψυχαγωγίας και καλλιέργειας της ψυχής και του νου των ανθρώπων.



Κάποιος που ασχολείται με το χορό από απλό ενδιαφέρον ή γιατί τον πίεζαν οι γονείς του, θα πει πως χορός είναι το να προσπαθείς να εκτελέσεις μια κουραστική χορογραφία, χωρίς να χάσεις το μέτρημα ή τον τονισμό και να είσαι συγχρονισμένος με τους άλλους.  Ειδικά σε μια παράσταση πρέπει να είσαι σε όλα αυτά τέλειος, να έχεις την κατάλληλη έκφραση και παράλληλα να πρέπει να κρύβεις το άγχος, τους φόβους σου, την κούραση, τον πόνο ή όποιο άλλο συναίσθημα νιώθεις και ό,τι σκέψεις κι αν έχεις στο μυαλό σου.  Πρέπει να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος και πειθαρχημένος έχοντας το σώμα σου σε αρμονία και ισορροπία, μα και χίλια δυο άλλα πράγματα.


Δε λέω… αποδεκτές και σωστές όλες αυτές οι θεωρίες, όμως χορός δεν είναι μόνο αυτά.  Είναι κάτι πιο βαθύ, πιο δυνατό που μόνο ένας χορευτής μπορεί να καταλάβει. Χορευτής βέβαια γεννιέσαι, δε γίνεσαι, αλλά κι όταν έχεις το ταλέντο πρέπει να προσπαθείς να βελτιωθείς και να γίνεσαι όλο και καλύτερος  και πιο ολοκληρωμένος.  Για να γίνει αυτό όπως λέει κι η δασκάλα μου, πρέπει πρώτον να αγαπάς και να θες πολύ αυτό που κάνεις και δεύτερον χρειάζεται να κάνεις πολλές θυσίες για να σε ανταμείψει κι ο χορός: « Blood, sweat, toil and tears make a dancer through the years ». Σε μετάφραση « Αίμα , ιδρώτας, σκληρή δουλεία/ κόπος και δάκρυα κάνουν μια χορεύτρια/χορευτή με το πέρασμα των χρόνων.» Τότε ολοκληρώνεσαι και σαν άνθρωπος κι οι κόποι σου έχουν αξία αγγίζοντας κάτι ανώτερο.  Η μαγεία λοιπόν του χορού είναι οι χτύποι της καρδιάς σου που τους ακολουθείς ακόμη κι όταν δεν ακούγεται καθόλου μουσική.



 Αν σε ρωτούσαν «Τι είναι χορός;» θα απαντούσες κάτι σαν αυτό… Είναι πάθος ∙ με πλημμυρίζει συναισθήματα, με γεμίζει ευεξία, με μεθά, με εξαντλεί και με κάνει να νιώθω ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν γιατί είναι τ΄ οξυγόνο μου μα και ο λόγος της ύπαρξής μου. Χορός είναι ελευθερία.  Κάνει την ψυχή μου να ανοίγει τα φτερά της και σαν αετός περήφανος να εγκαταλείπει το κορμί μου και να βουτάει στο κενό γεμίζοντας με αδρεναλίνη και αγαλλίαση κάθε μου ίνα.  Με ανεβάζει στην κορυφή του κόσμου και νιώθω πως είναι όλος δικός μου. Αισθάνομαι σημαντικός, ότι αξίζω κάτι παραπάνω, με κάνει να θέλω όλοι να με προσέξουν, να με θαυμάσουν έστω και για λίγο και τότε είμαι ευτυχισμένος.  Γι΄ αυτό και ο χορός είναι δύναμη, ικανός να παρασύρει, να γοητεύσει, να μαγέψει τα πλήθη.  Μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω να προχωρώ και να ξεπερνώ τα εμπόδια, σαν πίστη και λατρεία.  Όταν όλα είναι αδύνατα και ψάχνω να βρω τον εαυτό μου στο λαβύρινθο της ζωής, μου δείχνει το δρόμο και τότε όλα είναι δυνατά.  Χορός είναι η παρηγοριά και συντροφιά στις δύσκολες στιγμές μου, όταν όλοι μου γυρνούν την πλάτη, όταν τα λόγια δεν είναι αρκετά να απεικονίσουν τα πράγματα όπως ακριβώς είναι.  Χορός είναι σεβασμός και εμπιστοσύνη, μου δίνει αυτοπεποίθηση γνωρίζοντας τις δυνατότητές μου και πώς θα πετύχω αυτό που θέλω. Χορός είναι σαν δαίμονας που φυλακισμένος στο σώμα μου διηγείται την ιστορία μου, την περιπέτειά μου.  Χορός είναι ζωή και η ζωή είναι χορός…



Και τότε θα είχες την απαίτηση και οι άλλοι να σου πουν κάτι παρόμοιο, κάτι του τύπου…
Μάλλον χορός ήταν η πρώτη παράσταση μπαλέτου που είδα κάποτε στο θέατρο με τη μαμά μου.
Ήταν σκηνές από μια ξεχασμένη κασέτα, σε ένα σκονισμένο χαρτόκουτο στο πατάρι που ανακάλυψα πρόσφατα.  Ο μπαμπάς μου με τράβαγε βίντεο να κουνιέμαι και να χοροπηδάω με έναν ξεκαρδιστικό τρόπο στο άκουσμα της μελωδίας από μια παλιά διαφήμιση που έπαιζε στην τηλεόραση…
Ίσως ήταν τότε που στη χοροεσπερίδα του σχολείου μου ζήτησα από την κοπέλα που μου άρεσε να χορέψουμε, ψάχνοντας μια ευκαιρία να τη φέρω κοντά μου…
Στη δεξίωση του γάμου ενός συγγενή μου, η γιαγιά μού έπιασε το χέρι και μπήκαμε στον κύκλο μαζί με τους άλλους…
Πιθανότατα όταν πήρα το πρώτο μου iPod και κλείστηκα στο δωμάτιό μου χορεύοντας μπροστά στον καθρέπτη, όσο πιο ξέφρενα μπορούσα…
Θα μπορούσα να πω ότι ήταν μια φορά που ανέβηκα στην ταράτσα και μιμούμουν τα σύννεφα όπως τα κυμάτιζε ο αέρας…  





Κάποτε είχα μπροστά μου ένα απέραντο λιβάδι που με έκανε να μεταμορφωθώ δε άγριο άλογο, με το θρόισμα των φύλλων να συνοδεύει κάθε μου κίνηση…
Ο χορός ήταν εκεί, την πρώτη φορά που ερωτεύτηκα και με έκανε να στροβιλίζομαι σαν πούπουλο στον άνεμο… 
Πρέπει να ήταν εκείνη τη μέρα που εγώ κι η κολλητή μου αγοράσαμε τον πρώτο μας δίσκο και τον βάλαμε στο pick-up.  Με τέτοιο ενθουσιασμό που είχαμε, φωνάξαμε όσους πιο πολλούς φίλους μπορούσαμε και ξεφαντώσαμε μέχρι το πρωί…
Μμμ… ο χορός πρέπει να ήταν εκείνος που με εμπόδισε να σπάσω ό,τι έβρισκα μπροστά μου ή να κλωτσήσω την πόρτα πίσω μου ή να χτυπήσω με τις γροθιές μου τους τοίχους τότε…  Με έλουσε με ιδρώτα, μαγνήτισε όλη μου την ενέργεια και ρούφηξε ό,τι είχα μέσα μου… μέχρι που σωριάστηκα στο πάτωμα…
Αν θυμάμαι καλά, ήταν εκείνος που μου κράτησε το χέρι και βοήθησε να σκεφτώ και να αποφασίσω…
Αχ!  Ναι, τον θυμάμαι.  Ήταν αυτός που μου ζήτησε να τον ακολουθήσω πάνω στην σκηνή.  Δηλαδή η δασκάλα μου επέμενε.  Κι εγώ φοβόμουν την αντίδραση του κοινού όταν θα με έβλεπε μαζί του.  Όμως ήθελα να είναι εκεί κι η οικογένειά μου, γιατί παρ’ όλο που φοβόμουν και είχα άγχος ήθελα να με δουν μαζί του…
Πιστεύω πως θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει χορό το πρώτο βράδυ μετά το μαιευτήριο, που νανούριζα το αγγελούδι μου, κρατώντας το στα χέρια μου να ελίσσομαι σα μεθυσμένη πεταλούδα μέσα στην κρεβατοκάμαρά μου…
Γιατί όχι κι αυτό…


Ναι!  Αυτό θα περίμενες ν’ ακούσεις.  Γιατί κι εσύ το κατάλαβες.  Κι εσύ τον ένιωσες.  Σίγουρα τον συνάντησες στο δρόμο σου.  Καθώς γνωρίζεις ότι ο χορός είναι μέσα σου, είσαι εσύ ο ίδιος, είναι παντού γύρω σου.  Χορός είναι η ίδια η ζωή.  Και βάζω στοίχημα πως αν σε ρωτήσω τώρα κι εσύ θα μου πεις πως τον βρήκες στο ταξίδι σου.  Αν όχι, τότε σε περιμένει στο μέλλον…




Χαρά Καβαλλιεράτου

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

12 Νοεμβρίου 2013


Συμβουλές υγείας
Είναι δύσκολο στις μέρες μας να συναντήσουμε ανθρώπους οι οποίοι να τρέφονται σωστά. Στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες του κόσμου έχουν δημιουργηθεί αλυσίδες καταστημάτων έτοιμων φαγητών, τα λεγόμενα “fast food restaurants”, στα οποία πηγαίνει κανείς και τρώει ένα φαγητό από κατεψυγμένα υλικά που τηγανίζεται εκείνη την ώρα σε λάδια χιλιοχρησιμοποιημένα και καθόλου υγιεινά για τον οργανισμό του ανθρώπου. Αν συμπεριλάβει δε κανείς το περιττό λίπος και το υπερβολικό αλάτι που χρησιμοποιούνται για να κάνουν τις τροφές «νόστιμες», τότε αντιλαμβάνεται τις αρνητικές για την υγεία συνέπειες. Πράγματι σύμφωνα με έρευνες, όσοι έχουν κάνει τα «ταχυφαγεία» στέκι τους είναι παχύσαρκοι και αντιμέτωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας.


Από την άλλη πλευρά, κυριαρχεί και μια άλλη «μόδα» κυρίως ανάμεσα στους εφήβους. Η μόδα του να είναι κανείς λεπτός, λιπόσαρκος. Η μόδα του να κερδίζω τα βλέμματα των συνανθρώπων μου, όχι για τη φυσική μου ομορφιά, όχι για το μυαλό  και το χιούμορ μου, όχι για το προσωπικό μου στυλ, αλλά για το ότι μοιάζω να κινούμαι στο χώρο του modeling. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό και οδηγεί σε μια επικίνδυνη αρρώστια, τη νευρική ανορεξία. Ο νέος δεν τρέφεται παρά ελάχιστα και στο τέλος πεθαίνει από ασιτία.

Άτομα που έχουν κόμπλεξ με το σώμα τους και θέλουν να χάσουν κιλά ή και όσοι αντιμετωπίζουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα μέσα στο οικογενειακό, το σχολικό ή το ευρύτερο κοινωνικό τους περιβάλλον αποτελούν τα εύκολα θύματα. Και είναι τόσο μεγάλη η ψυχική διαταραχή, που δύσκολα θεραπεύεται. Αρκεί να σκεφτεί κανείς, πως όταν ο άρρωστος κοιτάζεται στον καθρέφτη, δεν βλέπει ένα μάτσο κόκαλα που πραγματικά είναι, αλλά τον εαυτό του γεμάτο και παχουλό. 


Αυτές είναι οι δυο κύριες ασθένειες της μη υγιεινής διατροφής. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να τρέφονται σωστά και ΚΥΡΙΩΣ οι έφηβοι, ώστε να μην έχουν στο μέλλον προβλήματα υγείας. Και ας μην ξεχνάμε, μια υγιεινή διατροφή περιλαμβάνει πρωτεΐνες, φρούτα, λαχανικά και δημητριακά. 
    Tips:
1.      Χρησιμοποιούμε ελαιόλαδο στο μαγείρεμα και στις σαλάτες. Αποφεύγουμε το βούτυρο.
2.      Τρώμε πολλά και διαφορετικά λαχανικά. Προσοχή! Οι τηγανιτές πατάτες δεν μετράνε.
3.      Τρώμε φρούτα.
4.      Πίνουμε πολύ νερό. Μειώνουμε τους χυμούς και τα αναψυκτικά.
5.      Καταναλώνουμε ένα με δύο ποτήρια άσπρο γάλα ή μία με δύο μερίδες γαλακτοκομικών προϊόντων την ημέρα.
6.      Επιλέγουμε ψάρια, πουλερικά και μειώνουμε το κόκκινο κρέας, τα λουκάνικα και τα αλλαντικά.
7.      Τρώμε όσπρια και ξηρούς καρπούς.

  Η κυριότερη συμβουλή όμως είναι η ακόλουθη: Πρέπει να προσθέσουμε στη ζωή μας και την άσκηση. Η άσκηση θωρακίζει το ανοσοποιητικό μας σύστημα και μας προστατεύει από επιδημίες και ασθένειες.
Τελικά η ήπια άθληση, το απλό περπάτημα, το κολύμπι, το τρέξιμο, το ποδήλατο, ο χορός (…) και η σωστή διατροφή οδηγούν στη μοκροζωία.
             
Πετσούλα - Μπαλή Μαρία Α2



____________________________________________________________________________

22 Απριλίου 2013

Από πού ήρθε το … Πάσχα;

Σε λίγες μέρες έχουμε Πάσχα και σίγουρα όλοι μας γνωρίζουμε τα λαϊκά έθιμα για τη συγκεκριμένη γιορτή (κόκκινα αυγά, οβελίας κλπ.). Έχει όμως αναρωτηθεί ποτέ κανείς αν όντως όλες αυτές οι προετοιμασίες έχουν αποκλειστικά χριστιανικό υπόβαθρο; Κι αν όχι, πού έχουν τελικά τις ρίζες τους; Η απάντηση είναι πως το Πάσχα δεν είναι καθαρά χριστιανική γιορτή. Η αλήθεια είναι ότι κατά κύριο λόγο βασίζεται στον Ιουδαϊσμό, αλλά και στην αρχαιοελληνική θρησκεία – και όχι μόνο, προς μεγάλη μας έκπληξη.


Η λέξη «Πάσχα» προέρχεται από την εβραϊκή λέξη «πεσάχ» (πέρασμα) και από την αραμαϊκή «πασά». Για τους Εβραίους, η συγκεκριμένη γιορτή αποτελεί ανάμνηση της Εξόδου, δηλαδή της απελευθέρωσής τους από τον αιγυπτιακό ζυγό. Όπως αφηγείται η «Έξοδος», ο Γιαχβέ (δηλαδή ο Θεός για τους Ισραηλίτες), τη νύχτα που θα περνούσε και θα εξολόθρευε τα πρωτότοκα των ανθρώπων και των ζώων των Αιγυπτίων, θα προσπερνούσε και θα προστάτευε τα σπίτια των Εβραίων, οι θύρες των οποίων είχαν σημαδευτεί με το αίμα του αρνιού που είχαν θυσιάσει. Κάπως έτσι, λοιπόν, καθιερώθηκε το έθιμο του θυσιαζόμενου αρνιού για τους Εβραίους, το οποίο αργότερα υιοθετήθηκε και από το Χριστιανισμό, συμβολίζοντας τη θυσία του «αμνού» του Θεού (δηλαδή του Χριστού), ο οποίος πέθανε για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.




Μία άλλη παράδοση είναι το βάψιμο των αυγών με κόκκινο χρώμα. Για τους Ιουδαίους, τα κόκκινα αυγά συμβολίζουν το αίμα με το οποίο έβαψαν τις πόρτες τους οι Εβραίοι, ενώ για τους Χριστιανούς το αίμα του Ιησού που έσταξε, όταν τον τρύπησε ο Ρωμαίος στρατιώτης. Ωστόσο, το συγκεκριμένο έθιμο συναντάται και στο Μεσαίωνα, με τη διαφορά ότι τα αυγά βάφονται με διάφορα χρώματα, ως ένδειξη του ερχομού της άνοιξης. Το Πάσχα για τους Χριστιανούς γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο που ακολουθεί την εαρινή ισημερία (21 Μαρτίου). Σύμφωνα, λοιπόν, με τον «τροχό του έτους» των Κελτών, στις 21 Μαρτίου είναι η Ostara, δηλαδή μία γιορτή προς τιμήν της θεάς Eostre, σε ελεύθερη μετάφραση «της λαμπρής θεάς».  Στα πρωτο – γερμανικά «austro» σημαίνει «λάμπω», ενώ η αγγλική ονομασία για το Πάσχα είναι «Easter». Σίγουρα όλα αυτά μας θυμίζουν κάτι, αν σκεφτούμε ότι οι Έλληνες ονομάζουν το Πάσχα και «Λαμπρή». 





Τέλος, μεγάλη επιρροή φαίνεται να έχουν ασκήσει στην Ορθοδοξία και οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Στην αρχαία Ελλάδα, υπήρχαν τα «Αδώνια», κατά τα οποία γινόταν αναπαράσταση του θανάτου του Άδωνη, ενός πανέμορφου νέου και αγαπημένου της Αφροδίτης. Οι γυναίκες στόλιζαν το νεκρικό κρεβάτι με λουλούδια και καρπούς, ενώ παράλληλα τραγουδούσαν μοιρολόγια. 



Στη συνέχεια, πραγματοποιούνταν επιτάφιος πομπή, ενώ την επομένη ημέρα ακολουθούσε η ανάσταση του Άδωνη, που συμβόλιζε την καρποφορία της φύσης.



Επίσης, η μετάληψη με το «θείο» σώμα και αίμα ήταν μέρος των τελετουργιών τόσο των Κορυβαντικών, όσο και των Ορφικών μυστηρίων. Κατά τη διάρκεια των Ορφικών, οι πιστοί έτρωγαν ωμό ταύρο και έπιναν κρασί, κάτι το οποίο συμβόλιζε το σώμα και το αίμα του Ζαγρέα Διονύσου αντίστοιχα. Θεωρούσαν ότι, με αυτόν τον τρόπο, η θεότητα «έμπαινε» μέσα τους και γέμιζε τις ψυχές τους.



Συνεπώς, η συγκεκριμένη γιορτή θεωρώ ότι μπορεί να εκφράσει τον καθένα μας και, κατά τη γνώμη μου, δεν έχει σημασία σε ποιον θεό ή σε ποια θεά πιστεύει κάποιος ή αν είναι άθεος. Αυτό που μετράει πραγματικά είναι το γενικότερο νόημα, δηλαδή η «κάθαρση» του πνεύματος και οι ευχάριστες στιγμές με την οικογένεια.
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!



Ηλιάννα Τοχοβίτη - Α΄3 

_________________________________________________________________________

4 Μαρτίου 2013

Η αναγκαιότητα της φορολογίας



Η ανάγκη των ανθρώπων να ζουν όλοι μαζί δημιούργησε τις πρώτες κοινωνίες και στη συνέχεια τα οργανωμένα κράτη. Όμως για να καταστεί δυνατή η λειτουργία τους, έπρεπε να υπάρχουν, εκτός των άλλων,  και τα οικονομικά μέσα που θα επέτρεπαν στα κράτη αυτά να συνεχίσουν να υπάρχουν.

Γι’ αυτό το λόγο προέκυψε και ο θεσμός της φορολογίας, μια υποχρέωση δηλαδή των πολιτών να καταβάλλουν αντικείμενα αξίας ή προϊόντα στο κράτος, με στόχο την κοινή ωφέλεια. Χρήματα με τα οποία θα φτιάχνονταν δρόμοι, σχολεία και θα αξιοποιούνταν για να συντηρήσουν το στρατό και συνακόλουθα την ανεξαρτησία της πατρίδας. Ο λόγος βέβαια γίνεται για τα δημοκρατικά κράτη, στα οποία το κράτος αποτελούν οι ίδιοι οι πολίτες και όχι μια μικρή πλειοψηφία που κερδοσκοπεί εις βάρος των σκληρά εργαζόμενων .




Έτσι μέχρι σήμερα, στις σύγχρονες κοινωνίες που δημιουργήσαμε, η φορολογία αποτελεί το πιο σημαντικό έσοδο των κρατών. Δεν μπορούν όμως όλοι να συνεισφέρουν το ίδιο οικονομικά. Κάθε κοινωνική τάξη, κάθε πολίτης έχει και διαφορετικά εισοδήματα. Γι’ αυτό το λόγο υπάρχει το φορολογικό σύστημα που πρέπει να ανανεώνεται, να γίνεται πιο επίκαιρο και πιο δημοκρατικό, έτσι ώστε να μπορούν όλοι να συνεισφέρουν χωρίς να υπάρχουν αδικίες και ανισότητες.




Δυστυχώς όμως, υπάρχει το διαχρονικό φαινόμενο που το συναντάμε ακόμα και στην αρχαιότητα, ας θυμηθούμε τον θεσμό των λειτουργιών στην Αρχαία Αθήνα και τις προσπάθειες κάποιων πλουσίων Αθηναίων να εξαιρεθούν από τις υποχρεώσεις τους, της άρνησης συνεισφοράς στα κοινά. Κάποιοι συμπολίτες μας συνειδητά δεν πληρώνουν αυτό που τους αναλογεί. Το φαινόμενο αυτό το ονομάζουμε φοροδιαφυγή και έχει ως αποτέλεσμα να μειώνονται τα έσοδα και να μην μπορούν να πραγματοποιούνται διάφορα κοινωφελή έργα, όπως δρόμοι, σχολεία, νοσοκομεία και κυρίως να μην μπορεί να ληφθεί κοινωνική μέριμνα για τις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις.




Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι οι πολίτες ότι η καταβολή των φόρων πρέπει να γίνεται –πάντα βέβαια μέσα από προϋποθέσεις ισότητας , δικαιοσύνης και δημοκρατίας – για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως κοινωνικά ελεύθεροι και ενεργοί πολίτες. 


Γιώργος Ελπίδας - Α΄1

__________________________________________________________________

10 Φεβρουαρίου 2013

«Σε ποιον ανήκει η Αιγύπτια βασίλισσα, Νεφερτίτη;»


Το άρθρο αναφέρεται στην διάσημη προτομή της Αιγύπτιας βασίλισσας Νεφερτίτης, έργο του σπουδαίου γλύπτη Τουθμοσίς. Μπορεί να είναι ευρέως γνωστή στις μέρες μας, παραμένει άγνωστος παρ’ όλα αυτά σε πολλούς ο τρόπος ανεύρεσής της, μα και η …  μεταφορά της στο αρχαιολογικό μουσείο του Βερολίνου.

 Το θαυμάσιο αυτό εύρημα, ανακαλύφθηκε από τον Γερμανό αρχαιολόγο Λούντβιχ Μπόρχαρντ, ενώ πίσω από τον ίδιο βρισκόταν ένας πλούσιος πρώσσος  και εβραίος χρηματοδότης, λάτρης και προστάτης των Τεχνών, ο επιχειρηματίας, Τζέιμς Σιμόν.
Σύμφωνα, με τους Αιγυπτιακούς νόμους της εποχής, ο Σιμόν δικαιούνταν μόνο το μισό των ευρημάτων που θα ερχόταν στο φως με τις ανασκαφές, παρ’ όλο που αυτές πραγματοποιούνταν ολοκληρωτικά με δικά του έξοδα. Η Νεφερτίτη δόθηκε τελικά σ’αυτόν και την ομάδα του, αν και οι Γερμανοί κατηγορήθηκαν πως τελικά εκμεταλλεύτηκαν και ξεγέλασαν τους Αιγυπτίους στην μοιρασιά.

Την περίοδο όμως που η επιχείρηση βάμβακος του Σιμόν χρεοκόπησε, το επίσημο κράτος της Αιγύπτου ζήτησε την επιστροφή της προτομής. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι Γερμανοί αρνήθηκαν. Η στάση όμως αυτή του γερμανικού κράτους ήταν ενάντια και στο δίκαιο, αφού οι διευθυντές του μουσείου του Βερολίνου είχαν δώσει την υπόσχεση πως θα επέστεφαν το πορτρέτο στην περίπτωση που οι Αιγύπτιοι το ζητούσαν,  μα και στην επιθυμία του ίδιου του Σιμόν να επιστραφεί το έκθεμα στην πατρίδα που το δημιούργησε.

Το 1935, όταν αυτή η επιστροφή της προτομής επρόκειτο να εγκριθεί, ματαιώθηκε ύστερα από την παρέμβαση του Χίτλερ. Ενώ παράλληλα, ο ίδιος ο Σιμόν –λόγω κυρίως της εβραϊκής καταγωγής του– ξεχάστηκε και διαγράφηκε από τα αρχεία του μουσείου, παρά τις αμέτρητες δωρεές του.
Βέβαια σήμερα, αυτό το γεγονός θα αλλάξει, καθώς στο Βερολίνο σχεδιάζεται ένα μόνιμο αφιέρωμα στον ξεχασμένο προστάτη του. Μια υπέροχη έκθεση που θα ονομαστεί James Simon Gallery. Όσο για το πορτρέτο της Νεφερτίτης … η Αίγυπτος συνεχίζει ακόμα με αιτήματα να το διεκδικεί και η Γερμανία  να τα απορρίπτει!!!

Η προτομή της Νεφερτίτης, εφάμιλλη της Μόνα Λίζας του Λεονάρντο Ντα Βίντσι,  συγκαταλέγεται στα πιο θαυμάσια ευρήματα της αρχαιότητας και θα έπρεπε να επιστραφεί στην Αίγυπτο, όπου και ανήκει. Η Γερμανία και το μουσείο του Βερολίνου, εκμεταλλεύτηκε την γενναιόδωρη προσφορά και αντί, έστω ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, να ανταποδώσει πραγματοποιώντας τις δεσμεύσεις με τους Αιγυπτίους μα και τις υποσχέσεις προς τον ίδιο τον Σιμόν, συνεχίζει να αρνείται την πολυπόθητη επιστροφή.

Αυτή η κατάχρηση μοιάζει, κατά κάποιον τρόπο, με μια μορφή αρχαιοκαπηλίας. Μέσα από αυτήν την πρακτική άλλωστε, πηγάζει το ίδιο το φαινόμενο, το παράνομο εμπόριο αρχαιοτήτων και η έλλειψη μέριμνας για την πολιτισμική κληρονομιά του κάθε λαού.
 Παρόμοια περιστατικά άλλωστε, έχουν πραγματοποιηθεί και με διάφορα ελληνικά ευρήματα, χωρίς βέβαια σε αυτές τις περιπτώσεις να είχε δοθεί άδεια απομάκρυνσης από τον αρχαιολογικό χώρο…

Πηγή: από την εφημερίδα «Το Βήμα»
Ιωάννα Στέτου Α΄3


___________________________________________________________________________
28 Ιανουαρίου 2013
Το Ημερολόγιο μιας Πακιστανής μαθήτριας

Ένα ακόμη θέμα που απασχολεί την επικαιρότητα τους τελευταίους μήνες είναι η συγκλονιστική ιστορία της δεκαπεντάχρονης Μαλάλα. Σύμφωνα με πληροφορίες όλα ξεκίνησαν το 2009, όταν η Μαλάλα σε ηλικία δώδεκα ετών αποφασίζει μέσω του blog της, το οποίο φιλοξένησε μάλιστα και το δίκτυο του BBC, να γράψει ένα άρθρο, στο οποίο κατέκρινε τις ενέργειες των φανατικών Ταλιμπάν στην πατρίδα της και υποστήριζε σθεναρά το δικαίωμα του γυναικείου φύλου στη μόρφωση.

Το θέμα αυτό κίνησε το ενδιαφέρον των 'New York Times',  που αποφάσισε να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ για τις αντιλήψεις, τις δυσκολίες και τη μάχη που δίνουν καθημερινά για να μορφωθούν τα κορίτσια στην πολύπαθη αυτή χώρα. Σύντομα η μικρή Μαλάλα βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας υψώνοντας την φωνή της για τα δικαιώματα των γυναικών και επικρίνοντας την βαρβαρότητα των Ταλιμπάν που είχαν καταλάβει την περίοδο εκείνη την Κοιλάδα Σουάτ, την περιοχή δηλαδή, όπου έμενε και η ίδια. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες της οι φανατικοί ισλαμιστές είχαν στήσει εκεί δικαστήρια, εκτελούσαν πολίτες και βέβαια είχαν κλείσει όλα τα σχολεία θηλέων της περιοχής. Σε ερώτηση μάλιστα από δημοσιογράφο  των 'New York Times' για το εάν φοβάται για τη ζωή της, η ίδια είχε απαντήσει: «Το σκέφτομαι συχνά και φαντάζομαι ξεκάθαρα τη σκηνή. Ακόμη κι αν έρθουν να με σκοτώσουν, θα τους πω ότι αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι λάθος, ότι η Παιδεία είναι βασικό μας δικαίωμα».

Στις μέρες μας ο πακιστανικός στρατός έχει ανακαταλάβει την κοιλάδα, αλλά ποιος μπορεί να ελέγξει τις προκαταλήψεις, την άγνοια, τα σκουριασμένα και φανατισμένα μυαλά ακόμα και των νέων ανθρώπων;
Η δράση της – η πένα της – εντυπωσίασε τις πακιστανικές αρχές, οι οποίες της απένειμαν το πρώτο Κρατικό Βραβείο για την Ειρήνη, πράγμα που εξόργισε ακόμα περισσότερο τους Ταλιμπάν. Τη θεώρησαν «κατάσκοπο της Δύσης», καθώς  «προασπιζόταν δυτικές αξίες» και της επιτέθηκαν στις 9 Οκτωβρίου, ενώ γύριζε από το σχολείο.


Για λόγους ασφάλειας, αφού της αφαιρέθηκαν οι σφαίρες που είχε δεχτεί στο αριστερό της μάτι και στο λαιμό, μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στην Αγγλία, όπου ξεπέρασε  ευτυχώς τον κίνδυνο και πήρε πρόσφατα, αρχές Ιανουαρίου, εξιτήριο.

Στο σύνολό του ο λαός του Πακιστάν όλο αυτό το διάστημα στάθηκε στο πλευρό της και προσευχήθηκε σε σχολεία και τζαμιά για την τύχη της. Στο κήρυγμά του στο τέμενος Μέμον στο Καράτσι ένας σπουδαίος μουσουλμάνος θρησκευτικός ηγέτης με αφορμή το γεγονός αυτό είπε:
«Η επίθεση, μέρα μεσημέρι, σε βάρος της Μαλάλα είναι καταδικαστέα. Το κορίτσι ζητούσε μόνο το δικαίωμα στην εκπαίδευση για την ίδια και τα άλλα κορίτσια. Η πρώτη σούρα του Κορανίου προτρέπει τους μουσουλμάνους να εκπαιδεύονται. Ο προφήτης παραγγέλνει με σαφήνεια στους μουσουλμάνους, άνδρες και γυναίκες, να εκπαιδεύονται. Κανένας ουλεμάς ή μουσουλμάνος λόγιος δεν μπορεί να ταχθεί κατά της εκπαίδευσης, αντιθέτως θα πρέπει να την προάγουμε».


Δυστυχώς κηρύγματα σαν και αυτά δεν συγκινούν τους φανατισμένους, αγράμματους νέους – σαν κι αυτούς που πυροβόλησαν τη Μαλάλα – και οι οποίοι ορκίστηκαν να ξαναπροσπαθήσουν να ολοκληρώσουν τη δολοφονία της.

Συγκινούν όμως τη διεθνή κοινότητα. Ακόμα και ο Ομπάμα έκανε δήλωση σχετική και χαρακτήρισε την πράξη «βάρβαρη και δειλή». Στο Παρίσι τον Ιανουάριο θα τιμηθεί η νεαρή αυτή ακτιβίστρια με το βραβείο «Σιμόν ντε Μποβουάρ» και οι Άγγλοι σκέφτονται να την προτείνουν για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

Η νεαρή συνομήλική μας Μαλάλα συγκινεί βέβαια κι εμάς τους μαθητές. Μπορεί να έχουμε στην Ελλάδα δεδομένα τα αγαθά της παιδείας, δεν τα εκτιμούμε όμως πάντα. Γι’ αυτό  και ηρωικές μορφές σαν κι αυτές μιλούν στις ψυχές μας και μας κάνουν να σκεφτόμαστε με τρόμο το σκοτάδι που φέρνει στα μυαλά και στις καρδιές  των ανθρώπων η αμάθεια!!!

Ελισάβετ Σπυροπάλη – Α΄3


Πηγές: Το Βήμα, Copyright © 2013 euronews, Terrafemina

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου